Powieść Stefanii Jagielnickiej „Bezkarni zbrodniarze” to beletrystyczna propozycja dla wytrawnych czytelników. Choć przerażająca w swoim nieludzkim przesłaniu, to jednak pozytywna w kategoriach ludzkiej solidarności, coś jak gorzka czekolada z bakaliami. Już na dzień dobry zauważyć należy, iż powieść nie daje się łatwo zakwalifikować na poziomie tematycznej odmiany gatunkowej w sposób jednorodny, lecz raczej jest formą hybrydy. Prognozuje przyszłość i opiera się na kontekstach społeczno-politycznych w połowie dwudziestego pierwszego wieku, odwołując się przy tym do prawdziwych wydarzeń dwudziestego wieku, czyli mamy zarówno polityczną fantastykę, jak i historię. Linia rozwojowa fabuły jest zdecydowanie społeczno-polityczno-obyczajowa, ale zobrazowana w psychologicznych doświadczeniach głównej bohaterki – dziewięcioletniej niemieckiej dziewczynki Grety, która cierpi na rozdwojenie osobowości, co jest piętnowane, nierozumiane i nieakceptowane w społeczeństwie. Co więcej, w utworze bez problemu można dopatrzeć się wątków sensacyjnych, jak i przygodowych, bo na nich oparta jest konstrukcja akcji. Ponieważ autorka znana jest ze swojego narodowego patriotyzmu, który nieustannie przewija się w jej literaturze, to z tego powodu proponujemy nadać tej powieści miano patriotycznej, zwłaszcza że zawiera ostrzeżenia przed katastrofalną polityką.
